Lekarz Vento consulting – medycyna funkcjonalna w Polsce

Pierwszą możliwością leczenia choroby Parkinsona jest zwiększenie ilości dopaminy w jądrach układu pozapiramidowego. Nie można tego osiągnąć przez podawanie dopaminy, gdyż nie przenika ona przez barierę krew/mózg. Podaje się natomiast dihydroksyfenylo-L-alaninę (le- wodopę), która łatwo przenika do mózgu, gdzie jest hydroksylowana do dopaminy. Przez podanie prekursora dopaminy lewodopy – można więc zwiększyć ilość dopaminy w mózgu.

Ponadto stosuje się łączne podawanie lewodopy ze związkami hamującymi aktywność dekarboksylazy DOPA poza mózgiem. Są to pochodne hydrazyny (benserazyd oraz karbidopa), które zapobiegają przemianom L-DOPA na obwodzie, zwiększają jej stężenie we krwi, a zatem i w mózgu, gdzie ulega ona przejściu w dopaminę. Taki sposób leczenia pozwala na zmniejszenie dawkowania lewodopy i jej toksyczności. Inhibitory dekarboksylazy DOPA słabo przenikają do oun działając głównie obwo- dowo zwiększają biodostępność lewodopy, a więc pozwalają na uzyskanie stężenia leczniczego dopaminy w mózgu po mniejszych dawkach lewodopy.