I okres znieczulenia

I okres znieczulenia – okres oszołomienia (rausz) lub analgezji (stadium analgesiae). Rozpoczyna się od chwili podawania środka znieczulającego i trwa do chwili utraty świadomości. Charakteryzuje się stopniowym zmniejszeniem odczuwania bólu. W tym okresie można wykonywać niewielkie zabiegi chirurgiczne nie wymagające zniesienia napięcia mięśniowego (np. nacięcie ropnia).

II okres znieczulenia – okres pobudzenia (stadium excitationis). Rozpoczyna się w chwili utraty świadomości i trwa do wystąpienia znieczulenia chirurgicznego. W tym okresie występuje silne pobudzenie psychiczne (gadatliwość, śmiech), ruchowe (próby ucieczki) – jako objawy odhamowania oraz pobudzenia ośrodków autonomicznych. Lekarz musi pamiętać, że jest zobowiązany do zachowania bezwzględnie tajemnicy tego, co usłyszał w tym czasie od chorego. W tym okresie występuje wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie czynności serca, rozszerzenie źrenic. Może nastąpić oddanie moczu i stolca oraz wymioty. Ze względu na niebezpieczeństwo tych objawów dla chorego i niedogodność dla personelu lekarskiego należy dążyć do zmniejszenia do minimum lub uniknięcia tego okresu.

III okres znieczulenia – okres znieczulenia chirurgicznego (stadium anaesthesiae chirurgicae). Trwa od ustąpienia pobudzenia do wystąpie- nia zaburzeń czynności oddechowej. Oddychanie staje się coraz wolniejsze, głębsze i regularne, zmniejsza się napięcie początkowo mięśni szyi i kończyn, następnie jamy brzusznej, zanikają odruchy początkowo powierzchowne spojówkowe i powiekowe, w końcu głębokie. Ten okres właściwego znieczulenia ogólnego dzieli się na 4 podokresy (fazy), w zależności od głębokości znieczulenia. Kryterium podziału stanowią szerokość źrenic, ruchy gałek ocznych, odruchy oraz charakter oddychania.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

zamykanie naczynek przemyśl przychodnia olkusz https://sowoman.pl/czym-jest-stanik-samoprzylepny/